Water uit de magnetron, zie wat het met je planten doet.

Zo 16 April 2006 13:52 | Truthseeker | 12810 keer bekeken | 1 reactie | 2 x aanbevolen | Artikel voorlezen

Enkele mensen wilden een onderzoekje doen naar het water dat uit de magnetron komt.
Ze namen twee types water en twee dezelfde planten.
1 plant kreeg water dat verhit was met de magnetron en vervolgens afgekoeld, de andere plant kreeg water dat op gas gekookt is en afgekoeld..
Zie het grote verschil!

Er is veel geschreven over het gebruik van de magnetron, zelden is er bewijs te zien dat de structuur van producten uit de magnetron volledig uit haar voegen wordt getrokken. Bij dit experiment is duidelijk te zien wat de magnetrongolven doen met de structuur van gewoon water. Zelfs een plant kan daar niet op leven.



Zie hier het volledige resultaat

 

 

Bron: Rense

Reacties

    De magnetron Een recept voor kanker

    Zo 16 April 2006 20:39 | Frank |

    Voedsel uit de magnetron brengt de gezondheid ernstige schade toe. Dit is in 1989 vastgesteld door de Zwitserse voedingswetenschapper Hans Ulrich Hertel, die al meer dan tien jaar probeert om zijn ontdekking wereldkundig te maken, maar daarin wordt tegengewerkt door de Zwitserse autoriteiten. Intussen krijgt het onderzoek van dr. Hertel meer gewicht, aangezien recente studies eveneens aantonen dat het gebruik van een magnetron schadelijk is voor de gezondheid. En zelfs kan leiden tot de ontwikkeling van kanker.

    Als je voedsel eet dat in een magnetron is verhit of ontdooid, treden in je bloed veranderingen op die kenmerkend zijn voor de eerste fasen van het ziekteproces van mensen die aan kanker lijden. Deze schokkende ontdekking had al tien jaar geleden voorpaginanieuws kunnen zijn, als dr. Hans Ulrich Hertel niet met succes de mond was gesnoerd door fabrikanten van magnetrons, die op een handige manier gebruik hebben gemaakt van handelswetten. Het Zwitserse Hof verbood Hertel om zijn onderzoeksgegevens openbaar te maken, op straffe van hoge boetes – en zelfs onder bedreiging van persoonlijk faillissement.

    In maart 1993 heeft het gerechtshof in Bern een uitspraak gedaan in de zaak die door de Zwitserse associatie van dealers van elektrische apparaten voor huishoudens en industrie tegen dr. Hertel was aangespannen en hem verboden om publiekelijk te verklaren dat het gebruik van een magnetron gevaarlijk is voor de gezondheid. Bij overtreding zou hem een boete van 5000 Zwitserse frank worden opgelegd en riskeerde hij een gevangenisstraf van een jaar. Het Zwitserse federale hof in Lausanne heeft de uitspraak een jaar later, in 1994, bevestigd.



    De advocaten van de fabrikanten van magnetrons beriepen zich op de Zwitserse wet tegen oneerlijke concurrentie, die ‘discriminerende, onware, misleidende en onnodig nadelige uitspraken over een leverancier of zijn producten’ verbiedt (1) – waarbij uitsluitend wordt nagegaan of er sprake is van handelsbelemmering en niet of een van beide partijen kwade opzet heeft. Deze wet beperkt ook de vrijheid van de Zwitserse pers, aangezien elk interview waarin kritisch over de magnetron wordt gesproken, gemakkelijk tot een proces zou kunnen leiden.



    De Zwitserse visie wordt niet gedeeld door de rest van Europa. In augustus 1998 heeft het Europese Hof voor de Rechten van de Mens bepaald, dat de zwijgplicht die dr. Hertel was opgelegd, in tegenspraak is met het recht op vrijheid van meningsuiting. De Zwitserse overheid dient aan dr. Hertel 40.000 Zwitserse frank uit te keren als compensatie voor de door hem geleden schade, zo heeft het Europese Hof gelast.



    Inmiddels is het al weer twee jaar geleden dat het recht zegevierde, maar dr. Hertel wacht nog steeds op vernietiging van de eerdere uitspraak. Ondanks zijn overwinning hangt hem een boete van 8.000 Zwitserse frank boven het hoofd, als hij de magnetron in opspraak brengt. Intussen krijgt dr. Hertel echter steun uit wetenschappelijke hoek, in de vorm van nieuwe studies, die zijn ontdekkingen van tien jaar geleden onderschrijven.

    https://www.rudolfdewit.com/md_magnetron.html" target="_blank">Lees hier Het onderzoek van dr. Hertel