Bewezen: Vitamine C helpt tegen kanker
Vr 25 Augustus 2006 19:59 |
Innercircle |
7678 keer bekeken |
0 reacties |
0 x aanbevolen |
Artikel voorlezen
In de Westerse wereld sterven jaarlijks miljoenen mensen aan diverse vormen van kanker. Voor de behandeling van deze ziekten weten de meeste artsen weinig anders te bedenken dan het wegsnijden van aangetaste weefsels en het toedienen van zeer giftige ‘medicijnen’. Door patiënten chemotherapie te geven wordt hun leven veelal met 1 of 2 maanden verlengd, waarna de patiënt alsnog sterft, niet ten gevolge van de kanker maar ten gevolge van de vergiftiging.
Omdat met deze ‘geavanceerde’ medicijnen zo verschrikkelijk veel geld verdiend wordt, en omdat de farmaceutische lobby de meest krachtige ter wereld is, wordt het bestaan van andere, betere en goedkopere behandelwijzen zoveel mogelijk onderdrukt.
Linus Pauling, de inmiddels overleden wetenschapper die als enige ter wereld tweemaal een nobelprijs gewonnen heeft, schreef reeds 30 jaar geleden dat intraveneus toegediend vitamine C de levensverwachting van patiënten in een vergevorderd stadium van kanker aanzienlijk kan doen toenemen.
Dit revolutionaire idee is vanaf het allereerste begin fel afgewezen door de heersende geneeskunst. Om Paulings ongelijk aan te tonen heeft men vervolgens diverse studies uitgevoerd met oraal toegediend vitamine C, maar daarbij zijn de hoge concentraties die nodig zijn om kankercellen te doden niet haalbaar, zoals met intraveneus toegediend vitamine C wel het geval is. De negatieve conclusies die uit deze onderzoeken getrokken zijn hebben derhalve geen enkele relatie met Linus Pauling’s stelling.
In een rapport dat gepubliceerd is in Annals of Internal Medicine in 2004 werd de oorspronkelijke conclusie van Pauling bevestigd, namelijk dat intraveneuze toediening kan zorgen voor vitamine C concentraties in het bloed die voldoende zijn om kankercellen te doden. Gezonde cellen worden daarbij niet aangetast. In het rapport [Annals Internal Medicine 140:533-7, 2004] werd opgeroepen tot een herevaluatie van vitamine C kankertherapie. Zoals gebruikelijk in dit soort gevallen werd het rapport volstrekt genegeerd door de gevestigde medische orde.
Toch kwam er in maart van dit jaar wederom een rapport uit, gepubliceerd in de Canadian Medical Association Journal, dat aantoont dat intraveneus toegediend vitamine C vergevorderde kankerweefsels kan doen inkrimpen en de levensverwachting van patiënten met vele jaren kan verlengen. Het rapport is opgehangen aan gedetailleerde studies van een drietal gevallen die uitgevoerd zijn conform de laatste richtlijnen van het National Cancer Institute.
De publicatie [Canadian Medical Assn Journal 174: 937-42, 2006] heeft er inmiddels toe geleid dat momenteel op grotere schaal onderzoek gedaan wordt naar het behandelen van kanker met behulp van intraveneus toegediend vitamine C.
Gezien de belangen van de farmaceuten en de beperkte financiële middelen van de onderzoekers zal het waarschijnlijk nog een hele poos duren eer de gemiddelde oncoloog zijn ‘toolbox’ heeft uitgebreid met vitamine C therapie, maar nu dit soort informatie dankij het internet steeds meer gemeengoed wordt lijkt de trend niet meer te stoppen.
Omdat met deze ‘geavanceerde’ medicijnen zo verschrikkelijk veel geld verdiend wordt, en omdat de farmaceutische lobby de meest krachtige ter wereld is, wordt het bestaan van andere, betere en goedkopere behandelwijzen zoveel mogelijk onderdrukt.
Linus Pauling, de inmiddels overleden wetenschapper die als enige ter wereld tweemaal een nobelprijs gewonnen heeft, schreef reeds 30 jaar geleden dat intraveneus toegediend vitamine C de levensverwachting van patiënten in een vergevorderd stadium van kanker aanzienlijk kan doen toenemen.
Dit revolutionaire idee is vanaf het allereerste begin fel afgewezen door de heersende geneeskunst. Om Paulings ongelijk aan te tonen heeft men vervolgens diverse studies uitgevoerd met oraal toegediend vitamine C, maar daarbij zijn de hoge concentraties die nodig zijn om kankercellen te doden niet haalbaar, zoals met intraveneus toegediend vitamine C wel het geval is. De negatieve conclusies die uit deze onderzoeken getrokken zijn hebben derhalve geen enkele relatie met Linus Pauling’s stelling.
In een rapport dat gepubliceerd is in Annals of Internal Medicine in 2004 werd de oorspronkelijke conclusie van Pauling bevestigd, namelijk dat intraveneuze toediening kan zorgen voor vitamine C concentraties in het bloed die voldoende zijn om kankercellen te doden. Gezonde cellen worden daarbij niet aangetast. In het rapport [Annals Internal Medicine 140:533-7, 2004] werd opgeroepen tot een herevaluatie van vitamine C kankertherapie. Zoals gebruikelijk in dit soort gevallen werd het rapport volstrekt genegeerd door de gevestigde medische orde.
Toch kwam er in maart van dit jaar wederom een rapport uit, gepubliceerd in de Canadian Medical Association Journal, dat aantoont dat intraveneus toegediend vitamine C vergevorderde kankerweefsels kan doen inkrimpen en de levensverwachting van patiënten met vele jaren kan verlengen. Het rapport is opgehangen aan gedetailleerde studies van een drietal gevallen die uitgevoerd zijn conform de laatste richtlijnen van het National Cancer Institute.
De publicatie [Canadian Medical Assn Journal 174: 937-42, 2006] heeft er inmiddels toe geleid dat momenteel op grotere schaal onderzoek gedaan wordt naar het behandelen van kanker met behulp van intraveneus toegediend vitamine C.
Gezien de belangen van de farmaceuten en de beperkte financiële middelen van de onderzoekers zal het waarschijnlijk nog een hele poos duren eer de gemiddelde oncoloog zijn ‘toolbox’ heeft uitgebreid met vitamine C therapie, maar nu dit soort informatie dankij het internet steeds meer gemeengoed wordt lijkt de trend niet meer te stoppen.
Bron: Vrijheids.net