Regeren is vooruitzien.
Doorbreken beleidsimpasse.
De gezondmaking van de overheidsfinanciën, waar de formatieonderhandelingen primair om draaien, lost niets op. Die gezondmaking strookt namelijk niet met het adagium ‘regeren is vooruitzien’.
Tekortschietend gedachtegoed.
Wat dat vooruitzien betreft doel ik de komende mondiale eenwording, als resultaat van het voortschrijdende proces van mondialisering, dat autonoom is. Voor het goed ‘begeleiden’ van dat ongrijpbare proces zullen de nationale en partijgrenzen overschrijdende problemen waarvoor wij gezamenlijk staan, op een dito wijze aangepakt moeten worden. Daarvoor schiet het tweedracht zaaiende parlementaire (wie regeert, dicteert) en monetaire (wie betaalt, bepaalt) gedachtegoed fundamenteel tekort.
Algemeen belang.
Om de daaruit voortvloeiende beleidsimpasse te doorbreken zal de Kamer over dat fundamentele tekort een open discussie moeten voeren. Voor de nieuwe Kamervoorzitter, Anouchka van Miltenburg, ligt hier een uitdagende taak weggelegd. Mocht zij in staat zijn de 150 Kamerleden enthousiast te maken voor die fundamentele discussie, dan is te voorzien dat onze volksvertegenwoordiging op zeker moment in grote meerderheid (mogelijk zonder CDA, SGP en CU) afstand zal nemen van het dictatoriaal getinte parlementaire en monetaire bestel, ten gunste van een zuiver democratisch getint bestel. Een samenwerkingsverband dat niet draait om partijpolitiek en financieel-economisch gewin, maar om het algemeen belang: “Het nalaten van een leefbare wereld aan onze eerste zorg, ons nageslacht”.
Wereldforum.
Redelijkerwijs gesproken zal deze nationale beleidstransformatie zijn uitwerking op het internationale vlak niet missen en zodoende de weg banen voor het realiseren van het ultieme politieke doel: “De effectuering van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens”. Het alom gekoesterde vredesideaal waar de Verenigde Naties voor staan.
Uiteraard zal onze volkerenorganisatie daarvoor rigoureus verbouwd moeten worden van een organisatie van regeringen die primair het nationaal belang voorstaan, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum dat op basis van onze fenomenale know how op elk terrein en de alom onderschreven rechten van de mens, een vruchtbaar en rechtvaardig wereldbeleid weet op te stellen waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht adequaat en duurzaam aangepakt kunnen worden.
Herziening VN-Handvest.
Voor die broodnodige verbouwing van onze volkerenorganisatie biedt artikel 109 van het VN-Handvest alle mogelijkheid, doordat het spreekt van een algemene conferentie van lidstaten met als doel de herziening van het Handvest. Officieel had die conferentie al in 1955(!) moeten plaatsvinden maar door krachtig verzet daartegen van de kant van de toenmalige Sovjet-Unie, is die destijds uitgesteld ‘tot een daartoe geschikt tijdstip’. Dat tijdstip lijkt mij nu aangebroken, gezien de uitzichtloze situatie waarin de wereld verkeert.
Wat de reorganisatie van de VN betreft moet gedacht worden aan de opheffing van de dictatoriale (recht van veto) Veiligheidsraad, met de gelijktijdige overheveling van zijn primaire verantwoordelijkheid voor de handhaving van de internationale vrede en veiligheid, naar de Algemene Vergadering.
Organische totaliteit.
Deze kan zich daardoor ontwikkelen van een tandeloos mondiaal praatcollege, tot een krachtig mondiaal daadcollege. Een beleidsorgaan dat het algemeen belang, het leefbaar houden van onze planeet, weet waar te maken. Niet op grond van een religie of ideologie, maar op basis van de veronderstelling van onze aarde als een levend organisme, waar zo langzamerhand genoeg argumenten voor zijn aan te voeren. Een organische totaliteit waar de mens niet boven staat, als ware hij de maker/schepper ervan, maar een integrerend deeltje van is. Met als consequentie dat wij ‘als mensheid’, met elkaar verantwoordelijkheid zijn voor de instandhouding van die levende totaliteit. Zowel in ons eigenbelang als in dat van al wat leeft. Die wereldomvattende beleidstaak is de VN, als enige, op het lijf geschreven.